Od jakiegoś czasu ze zdumieniem zauważam wypowiedzi, rady, wskazówki zawierające informacją, co jest dla nas dobre…. Dobre dla Ciebie, dla mnie, dla naszych dzieci i przyjaciół. Kiedyś nie zwracałam uwagi na tego typu rozmowy. Może to kwestia świadomości. A może to umiejętność obserwowania? Dziś, kiedy słyszę taką dyskusję, mam ochotę zadać pytanie: a skąd możesz wiedzieć, co jest dla mnie dobre? Nie jesteś mną, nie znasz moich marzeń, pragnień, uczuć…. To tylko ja mogę zdecydować, czego potrzebuję w danej chwili, jakie rozwiązanie jest dla mnie najlepsze. Co jest spójne z moim wartościami. Moją definicją radości, szczęścia.
Zbyt często i zbyt łatwo oceniamy, mądrzymy się, bo przecież wiemy lepiej. Nie dajemy prawa do podjęcia próby, wyboru drogi, nawet gdyby ta droga miałaby być nieudana, ryzykowna, może doświadczenia zdobyte będą tak cenne, że pozwolą na znalezienie tego właściwego rozwiązania….
Czasami, żeby komuś pomóc w podjęciu dobrej decyzji, odnalezieniu własnej drogi wystarczy go tylko wysłuchać. Pozwolić na swobodną wypowiedź bez oceniania i zbędnych pytań. Taka rozmowa daje dystans do tematu, sprawy do załatwienia, a zainteresowanemu daje możliwość spojrzenia na zagadnienie z zupełnie innej strony i podjęcia naprawdę dobrej decyzji.
Proszę, pomyślcie o tym chwilkę przy porannej kawie… 🙂
Ania
Zawsze kieruję się intuicją i własnym rozsądkiem. Wysłucham rad, ale i tak zrobię swoje. Później najwyżej będę miała pretensje tylko do siebie 😉
I właśnie o to chodzi. Pozdrawiam. 🙂
Wszystko zmienia się, kiedy w domu pojawiają się dzieci 🙂 Wtedy my musimy decydować co będzie dla nich dobre i wskazywać im drogę. To buduje ich charakter na przyszłość. Nasze wybory muszą być dobre, ale koniecznie po wsłuchaniu się w pociechy. 🙂
Nasze dzieci fantastycznie nas obserwują. Jeśli jesteśmy spójni jesteśmy bardzo dobrym przykładem. Pozdrawiam. 🙂
Słuchać i zadawać dobre pytania – czasami to wystarczy aby otworzyć komuś oczy bardziej niż podczas najbardziej precyzyjnej porady.
Tak, właśnie tak. Pozdrawiam serdecznie. 🙂
Poranną kawę piję jakoś pomiędzy smażeniem jajecznicy, ubieraniem córki a karmieniem kotów, więc czasu na przemyślenia niestety mało 🙁
Czas mamy wtedy, kiedy chcemy go mieć. I wcale nie potrzeba go dużo do efektywnych przemyśleń. Pozdrawiam serdecznie. 🙂